فیلم Riff Raff 2025 | داستانی تاریک از ناهنجاری‌های خانوادگی و گذشته‌ای سرگردان

🎬فیلم Riff Raff 2025

در دنیای سینمای کمدی‌های تاریک و جنایی، هر از گاهی فیلمی ظاهر می‌شود که به ظاهر با ایده‌ای نوین و جذاب وارد میدان می‌شود؛ اما در عمل، به نوعی از نقدهای شدید منتقدان و تماشاگران به دلیل ضعف‌های اساسی در داستان و اجرا مواجه می‌شود. Riff Raff (2025) یکی از این آثار است.

خلاصه داستان

داستان این فیلم، پیرامون وینسنت (با بازی Ed Harris) می‌چرخد؛ مردی که در تعطیلات سال نو، در حالی که با همسر جدیدش سندی (Gabrielle Union) و پسرخوانده‌اش DJ (Miles J. Harvey) به تعطیلات رفته، قصد داشته آرامش را تجربه کند، ناگهان زندگی او به هم می‌ریزد.
وقتی فرزند زیستی او، روکو (Lewis Pullman) به همراه زن سابقش، روث (Jennifer Coolidge) و حتی دوست دختر باردار پسرش (Emanuela Postacchini) بدون اطلاع و اعلام حضور پیدا می‌کنند، و در کنار آن دو مرد خطرناک (Bill Murray و Pete Davidson) به تعقیب او می‌پردازند، وینسنت ناچار می‌شود با گذشته‌ای که سال‌ها فراموش کرده، روبه‌رو شود.

تحلیل داستان و مضامین

Riff Raff داستانی تاریک از ناهنجاری‌های خانوادگی است که در آن گذشته، به شکلی سرگردان به زندگی حال حاضر نفوذ می‌کند. فیلم با روایتی از نوع “از خاک تا تاج” (rags-to-riches) تلاش دارد جنبه‌های طنز و جنایت را در کنار هم بیاورد، اما در نهایت با ضعف در داستان‌سرایی و توسعه شخصیت‌ها مواجه می‌شود.

• موضوع اصلی: درک عمیق از اینکه چگونه خاطرات و اشتباهات گذشته می‌توانند زندگی فرد را مختل کنند، از پیام‌های اصلی فیلم است.

• ناهماهنگی‌های داستانی: تغییرات ناگهانی در لحن داستان و پرداخت‌های طولانی به جزئیات کم‌اهمیت، باعث می‌شود بخش‌های حساس و مهم داستان کمتر تأثیرگذار شوند.

• تضاد در سبک: اگرچه فیلم می‌کوشد از عناصر کمدی و جنایی به صورت همزمان بهره ببرد، اما این تلفیق گاه باعث سردرگمی مخاطب می‌شود.

بازیگران و اجرا

یکی از نقاط مثبت فیلم، حضور بازیگران سرسخت و بااستعداد است که متأسفانه نتوانسته‌اند ضعف‌های اساسی فیلمنامه را جبران کنند.

• Lewis Pullman در نقش روکو، یکی از درخشان‌ترین بازی‌های فیلم است؛ او به نوعی حس زنده بودن شخصیت را به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد که حتی در میان پیچیدگی‌های داستان، حضور او می‌تواند نقطه‌ی قوت محسوب شود.

• Miles J. Harvey نیز با بازی‌ای دلنشین، لحظات عاطفی بیشتری به داستان می‌بخشد و نشان می‌دهد که شخصیت‌های فرعی نیز می‌توانند تاثیری ماندگار داشته باشند.

• در مقابل، سایر بازیگران همچون Ed Harris، Jennifer Coolidge، Bill Murray و Pete Davidson، اگرچه در نقش‌های خود حضور قابل‌توجهی دارند، اما به دلیل ضعف فیلمنامه، اغلب به عنوان ابرقهرمانان بدون عمق واقعی به نظر می‌رسند.

کارگردانی و فنی

دیتو مونتیل، کارگردان این اثر، تلاش کرده تا با استفاده از تکنیک‌های نوین فیلمبرداری و تدوین، فضای تاریک و پرتنش داستان را به تصویر بکشد.

• فیلمبرداری: استفاده از نماهای نزدیک و سریع در صحنه‌های اکشن، سعی در انتقال حس اضطراب و تعلیق دارد؛ اما گاهی این تکنیک‌ها به تنهایی نمی‌توانند نقص‌های داستان را پوشش دهند.

• طراحی صحنه و جلوه‌های ویژه: در برخی صحنه‌ها، طراحی صحنه به نحوی شگفت‌انگیز انجام شده است؛ اما در عین حال، انتخاب‌های بصری گاه بیش از حد تکراری و بدون نوآوری به نظر می‌رسد.

• موسیقی متن: قطعات موسیقی متن، هرچند که به تقویت فضای اکشن و دراماتیک کمک می‌کنند، اما به اندازه کافی به انتقال حس طنز و جنبه‌های کمدی فیلم نمی‌پردازند.

جمع‌بندی

Riff Raff (2025)، اگرچه با یک ایده جذاب و پتانسیل فراوان برای ارائه‌ی یک کمدی تاریک و جنایی آغاز می‌شود، اما به دلیل ضعف فیلمنامه، عدم هماهنگی در داستان‌سرایی و پرداخت‌های ناقص به شخصیت‌ها، نتوانسته است به اوج مورد انتظار خود دست یابد.
این فیلم در نهایت یک تلاش ناموفق برای تلفیق عناصر کمدی و جنایی به شمار می‌آید؛ جایی که حتی با حضور بازیگران برجسته، فیلم نتوانسته است روح و جوهر اصلی داستان را به درستی به تصویر بکشد.
اگرچه برخی از لحظات بازی Lewis Pullman و Miles J. Harvey قابل تقدیر است، اما در کل، Riff Raff به عنوان یک پروژه‌ی سینمایی، از نظر نوآوری و عمق داستانی، ناکافی به نظر می‌رسد.

آیا شما نظری درباره‌ی این تلاش برای تلفیق کمدی تاریک و جنایت دارید؟ نظرات و دیدگاه‌های خود را درباره‌ی این فیلم با ما به اشتراک بگذارید!