فیلم iHostage 2025 | گروگان‌گیری در عصر تکنولوژی، بی‌رمق و بی‌هدف

فیلم iHostage با یک ایده‌ی ظاهراً جذاب آغاز می‌شود؛ ورود یک فرد مسلح به یکی از فروشگاه‌های اپل در مرکز آمستردام، جایی که تکنولوژی و مصرف‌گرایی باهم گره خورده‌اند، می‌توانست زمینه‌ساز یک درام پرتنش و جذاب باشد. اما متأسفانه چیزی که در نهایت به مخاطب تحویل داده می‌شود، بیش از آن‌که نفس‌گیر و تاثیرگذار باشد، کشدار، بی‌روح و سطحی است.

🧩 داستان و روایت: ایده خوب، اجرای ضعیف

ماجرای فیلم از جایی آغاز می‌شود که یک مرد مسلح وارد فروشگاه اپل می‌شود و افراد داخل را به گروگان می‌گیرد. در این حین، نیروهای پلیس و یک مذاکره‌کننده تلاش می‌کنند تا با حداقل آسیب، ماجرا را به پایان برسانند.

اما مشکل اصلی فیلم از همین‌جا شروع می‌شود؛ هیچ چیزی عمیق نیست. نه شخصیت گروگان‌گیر پس‌زمینه دارد، نه شخصیت گروگان‌ها برجسته می‌شود، و نه مذاکره‌کننده‌ ما را با خودش همراه می‌کند. فیلم سعی دارد از نظر روانی ما را درگیر کند، ولی عملاً هیچ احساسی از ترس، دلهره یا همذات‌پنداری ایجاد نمی‌کند.

💔 شخصیت‌پردازی: غایب‌ترین عنصر فیلم

• قهرمان یا قربانی؟ هیچ‌کدام. شخصیت اصلی (احتمالاً مذاکره‌کننده یا قربانی خاصی در میان گروگان‌ها) چنان سطحی و بی‌رمق است که نه انگیزه‌ای برای همدردی باقی می‌گذارد و نه جذابیتی برای پیگیری سرنوشتش.

• گروگان‌گیر: حتی یک جمله از گذشته یا انگیزه‌های او نمی‌دانیم. فقط می‌دانیم او وارد فروشگاه شده و اسلحه دارد. آیا بیماری روانی دارد؟ آیا هدف سیاسی دارد؟ هیچ‌چیز معلوم نیست.

• پلیس و مذاکره‌کننده: رفتارهایی بدون منطق و برنامه. بیشتر شبیه شخصیت‌هایی هستند که صرفاً باید چیزی بگویند تا زمان بگذرد.

🕰️ ریتم فیلم: کند، بی‌هدف، و فرساینده

درامی با مضمون گروگان‌گیری باید شما را روی لبه صندلی نگه دارد. اما در iHostage با سکانس‌هایی روبرو هستیم که کش‌دار هستند، هدف مشخصی ندارند، و بدتر از همه، پایانی دارند که در حدود ۱۵ دقیقه صرف هیچ‌چیز می‌شود.

صحنه‌ی نهایی به جای اینکه پرتنش و تأثیرگذار باشد، بیشتر شبیه یک پایان تلویزیونی ضعیف است؛ بدون اوج، بدون پایان‌بندی احساسی، و بدون پاسخ به پرسش‌های کلیدی.

🎞️ نقاط قوت محدود

اگر بخواهیم منصف باشیم، فیلم iHostage کاملاً فاجعه نیست. در برخی لحظات، نورپردازی خوب، فضاسازی قابل‌قبول و موسیقی نسبتاً مناسب می‌تواند مخاطب را برای چند دقیقه درگیر کند. اما این نکات مثبت کافی نیستند تا فیلم را به سطح “پیشنهادی” برسانند.

❌ چرا iHostage ارزش دیدن ندارد؟

• هیچ‌کدام از شخصیت‌ها انگیزه، عمق یا جذابیت ندارند.

• پلیس و مذاکره‌کننده هیچ برنامه مشخصی ندارند و صرفاً با جریان پیش می‌روند.

• کش‌دار بودن بی‌مورد صحنه‌ها، به‌ویژه پایان فیلم، باعث افت کامل هیجان می‌شود.

• هیچ احساسی از اضطراب، ترس یا تعلیق واقعی در طول فیلم احساس نمی‌شود.

• فیلم نه پیام مشخصی دارد، نه نقد اجتماعی خاصی، نه شخصیت قابل درکی.

🔚 نتیجه‌گیری: یک داستان هدررفته با پتانسیل بالا

iHostage نمونه‌ای از آن دسته فیلم‌هایی است که با وجود داشتن یک ایده‌ی عالی، در اجرا شکست می‌خورند. درامی که می‌توانست به یک تریلر روان‌شناختی تأثیرگذار تبدیل شود، در نهایت به فیلمی خنثی و فراموش‌شدنی بدل شده است.

اگر تنها هستید، حوصله‌تان سر رفته، و اینترنت هم قطع شده، شاید دیدن این فیلم بد نباشد! اما اگر به دنبال یک تجربه واقعی سینمایی هستید، iHostage نمی‌تواند انتخاب خوبی باشد.